Toen je voor 't eerst mij leerde kennen
Keek je een lange tijd naar mij
Totdat je eindelijk lachend uitriep:
"Wat een zigeunertype ben jij!"
Maar toen ben jij van mij gaan houden
Je fluisterde 't me teder in:
"Ik hou zo innig veel van jou, schat
Mijn prachtige zigeunerin"

Je dacht, nu ik van je ging houden
Dat ik je vrouwtje worden kon
Dat we ons samen zouden koesteren
In eeuwig schone liefdeszon
Toen jij zo even van me wegging
Toen wist je niet, m'n arme schat
Dat je voor 't laatst me in je armen
Voor 't laatst me bij je had gehad
Maar dat zijn anders eigen dromen
Als rook vervliegend in de wind
Hoe wil je door het leven komen
Met mij, met zo'n zigeunerkind

Nu vind je alles even aardig
Je kust de grond waarop ik ga
Je lacht omdat ik niet kan koken
Onhandig in de keuken sta
Maar als je later van je werk kwam
Het eten was weer aangebrand
En ik kon je kleren niet verstellen
De kamers waren niet aan kant
En ik liep door het huis te zingen
Dacht niet aan huishouden of jou
Ik ben niet zeker, lieve jongen
Dat je dan ook nog lachen zou

Misschien deed je me dan verwijten
Een bitter woord is gauw gezegd
En 't mooie tussen ons zou sterven
Al wordt een twist ook bijgelegd
Dan was het uit met onze dromen
Als rook, vervlogen in de wind
Hoe wou jij door het leven komen
Met mij, met zo'n zigeunerkind

En daarom: Liefste, laat het uit zijn
Het is het leven dat ons scheidt
Over een poosje zul je lachen
Om deze hele dwaze tijd
Misschien word jij nu ook wel bitter
En noemt me harteloos en koud
Ach, 't is maar beter dat je niet weet
Hoeveel ik eigenlijk van je houd
Maar als je over een paar jaren
Tevreden leeft in je gezin
Misschien denk je dan nog eens
Dankbaar terug aan je zigeunerin